Parmak Ucu Yaralanmaları
Parmak ucu elin tüm fonksiyonlarının en ince ve hassas bir şekilde yapılmasını sağlayan kısımdır. Dokunma, kavrama, kalem ve anahtar tutma ve hissetme gibi birçok fonksiyonunun yerine getirilebilmesi için dış dünyadan uyarıları toplayan birçok sinir ucuna sahiptir. Yine parmak ucunun üst kısmında parmak ucunu dış etkenlerden koruyan tırnak bulunur. Birçok fonksiyonel ve duysal görevi olan parmak ucu yaralanmalarının basite alınması ve tedavisinin yetersiz yapılması bu önemli vücut parçasının kaybına neden olabilir. Bu anlamda basit parmak yaralanmaları dahil bütün parmak travmaları el cerrahisi konusunda eğitim almış uzman doktor tarafından değerlendirilmelidir. Elin en fazla yaralanan kısmı parmak ucudur. Bu kısım yaralanmaları fonksiyonel ve duyusal olarak detaylı bir şekilde muayene edilmelidir. Kan dolaşımı ve kırık açısından muayene sırasında atlanacak bir ayrıntı parmak ucu kaybı ile sonuçlanabilir.
Parmak ucu yaralanmalarında kemik ucu kırıkları çok sık rastlanır. Kapalı küçük kemik ucu kırıkları sadece alttan konan atelleme ile tedavi edilebilir. Eğer kırık beraberinde tırnak yatağı hasarlanması var ise kemik fiksasyonu gerekebilir. Kırıklar çok küçük ise mevcut kırık parçalar daha sonra ağrı oluşturmaması için çıkartılabilir. Kırıklar stabiliteyi etkileyen tarzda gövde kırıkları ise tel ile fiksayonu uygulanır.
Tırnak yatağı yaralanmaları mutlaka ince emilebilir dikişler ile tedavi edilmelidir. Tırnak yatağı ve tırnak kökü tamiri tırnağın daha sonra düzgün çıkması için gereklidir. Tırnak eğer yerinden ayrılmış ise ayrılan tırnağın hastanın yanında getirilmesi önemlidir. Kopan tırnak tırnak yatağı tamiri sonrası temizlendikten sonra destek görevi, daha sonraki pansumanlarda kolaylık, tırnak çıkış yolunun açık kalması için yerine adapte edilir. Eğer tırnak eksikliği var ise ve defekt küçük ise aynı parmaktan eğer defekt daha büyük ise ayak başparmağından alınan tırnak grefti defekte adapte edilir.
Parmak yaralanmalarında eğer kemik açıkta değil sadece deri kaybı varsa ince cilt grefti ile kaybın onarımı yeterlidir. Ancak eğer kemiği açıkta ise aynı parmaktan veya avuç içinden bir doku kaldırılarak kemik yapının üstü örtülmelidir.
Bütün bu yöntemlere rağmen ileri derecede ezilmenin olduğu yaralanmalarda, hastanın beklentisi ve çalışma koşulları göz önüne alınarak güdük onarımı yapmak en doğrusu olabilir.
Aynı şekilde her kopan parmak kısmının yerine dikilmesi veya flep ile onarılması da uygun olmayabilir. Çünkü bazen replante edilen parmak şekli istenildiği kadar düzgün olmayabilir veya aktarılan flep dokusu orijinal cilt dokusu gibi olmayabilir. Bunula birlikte hareket kısıtlılığı için uzun süre fizik tedavi uygulanması gerekebilir.
